HiraiZerdüş, 10 Ekim 1983 doğumlu yazar, şarkıcı ve bestecidir. Gerçek adı Hakan Bozdağ olan sanatçının yazdığı kitaplar ve seslendirdiği albümleri bulunmaktadır.
HiraiZerdüş Kimdir?
HiraiZerdüş “Kutsal iyiliğe giden yol, karanlıktan geçer.” anlamına gelmektedir. Hakan Bozdağ bu ismi kendisine 15 yaşında taktığını söylemektedir. 10 Ekim 1983 doğumlu olan sanatçı Artvin Şavşat doğumludur. Eserlerinde Farsça, İbranice, Kürtçe ve bağlı lehçeler kullanmıştır. İlk kitabı ise Elya‘dır.
Bir çok kişinin Papatya şarkısı ile tanıdığı HiraiZerdüş hakkında takipçileri daha fazla bilgi sahibi olmak istiyor. Sanatçının Papatya şarkısı an itibari ile Youtube kanalında 53 milyondan fazla izlenme almıştır.
Sanatçının Instagram hesabının 125bin, Facebook hesabının 52.906 , Youtube kanalının ise an itibari ile 623 B takipçisi bulunmaktadır.
Hiraizerdüş‘ mahlası ile tanınan yazarın gerçek ismi Hakan Bozdağ’dır. … Besteci, yazar, şair ve şarkıcıdır. Şiraz ve Şam bölgelerinde üç sene fen ilmi görmüştür. Burada kendisine “kutsal iyiliğe giden yol karanlıktan geçer” manasına gelen hiraizerdüş ismini takmıştır.
HiraiZerdüş Kitapları
Elya – Kitabın yayın tarihi: 15.12.2014
Çok Güzel Tükendik – Kitabın yayın tarihi: Ağustos 2018
Topla Yüreğini Gidelim Buradan – İlk baskı yılı: 2019
HiraiZerdüş’ün Youtube kanalında yayınlamış olduğu bir çok şarkı bulunmaktadır. Sanatçının ilk çıkarmış olduğu albüm Papatya’dır.
HiraiZerdüş En Çok Dinlenen Şarkıları
- Papatya
- İçime Sevda Kaçar
- Aşk Dediğin Ölmez Yok Yere
- Bu Can Senin
- Bu Kente Bir Daha Gel
- Roja gı bû bûk
- Bi gönlüne ben sığmadım
- Beni sevmedi
- İki günlük dünya
- Gitmem gerek
- Dur Leyla
- Çok Özledim Seni
- Canına Can Al Beni
- Sen de beni sevdin mi
- Kirpiğin Kaşına değdiği zaman
- Seven eder mi böyle
- Aç kolların sar beni
- Ağzımda dillerim yandı ha yandı
- Güzelsin Güzel
- Karadır kaşların
- Kalbimi bıraktım
- Anla
- Dünyada aşık severler
- Çok sev beni
- Söyleyin ona
- Nabe Sibe
- Wer ser tirba min
- Söyleyin ona
- Hayat kısa kuşlar uçuyor
- Ölüyorum
- Bir derdim var
- Eyvanına vardım
- Sevgili
- Uzun ince bir yoldayım
- Bizde uyku ne gezer
- Bu dağlar kömürdendir
- Oy ana
- Masal
- Malan Barkır
- Umut sende
- Meyro
- Keçe
- Odam kireç tutmuyor
- Boş lafı bırak
- Kanat verin turnalar
- Malo
- Dil Tengi
- Sarhoş
- Gülnişan
- Nenni
- Helim can
- De were
- Na na
- Ez bum şev
15 yaşında Kendime “HiraiZerdüş” diye bir isim taktım. Anlamı: “Kutsal iyiliğe giden yol, karanlıktan geçer.”
Kutsal bir iyilik hayal eden birinin ilk önce karanlıktan geçmesi ve ayakta kalması gerekiyordu.
16 yaşında dünya edebiyat tarihine geçebilme fikrine kapıldım ki aslında bu bir çılgınlıktı.
Bir ilkokul diplomasını bile hediye horoz karşılığı almış bir adam için fazla geliyordu. Bu fikri taşımak bile delilikti ama kendimce bilmediklerimi öğrenmek için nefes almaya başlamıştım. Günlerce, aylarca, senelerce dil ve din bilimi hakkında araştırmalar yaptım. Kutsal kitaplar ve türemelerini okudum. Zihnim bir kaplumbağa olmayı az ötede bırakıp bir tavşana dönüşüyor ve hızı giderek katlıyordu.
En az yatırımı almakla hiç değişmeyen ve hep kendi gibi kalan bir beden sahibiydim.
Hızlıca çürüyen bir bedene yatırım yapmak zaten akıl kârı bir şey değildi.
İnsan okuma ve dinlemeyle işe devam ettim. Her sınıftan dinlemeye kalkıştığım insanların renklerini biriktirdim. Bu da senelerce sürdü.
Cevap vermek için sürekli bekliyordum.
Kendime uyanmadan, dünya içindeki halklara ve dillere uyandım ruhumla. Bir hiçten varlık türeten İlahi güç adına sorgulanacak milyon şey geçiyordu aklımdan.
Aklım artık bana yetmiyordu.
Dilleri ve dinleri teraziler üzerinde tarttım durmadan. Bakışlarım yumuşuyordu. Bakışlarım yumuşadıkça Yaradan nazarında zerreleşiyordum. Bir hiçten bir hiçe doğru toza dumana bulanıyordum ama yorulmadan ve açlık hissi ile yaşamaya devam ediyordum…
Ve nihayet, Başımı kainatın iradesi önünde eğdiğim bir gün, insan olduğumu hatırladım. Bu bana fazlaca şey kattı.
İnsan başıma kaldığım zamanlardı. İrademin serçe kuşu gagasında biriken su kadar bile olmadığını fark ettim. Bu hayallerimden vazgeçmek için bir sebep doğurmuyordu. Sancım çiftleştikçe, genişliyordu beynim. Aklıma türlü nimetlerden renklenen cennet geliyordu. Cennet nakışları örtünüyordu fikirlerim üzerine.
Ve yazmak ağır bir eylem oluyordu bu yüzyılda.
Evet, anlaşılmak güç geliyor hatta güç veriyordu. Ama yazmak pahabiçilmezdir diyordu içimdeki ben. Amacın izinde zerre toz kalmıyordu geleceği süslerken. Mavi ve beyaz kalıyor; siyah gidiyordu…
26 yaşına geldiğimde, fikirlerimin daha da çıldırdığını fark ettim. Çerçevelerin yetmediğini, çizgilerin kısa olduğunu gördüm.
Herhangi bir iradenin seviyesini aşağı gören biri değilim. Bu benim haddim değil ama kendi amacımın bir ismi olmalıydı ve o amaca yazarak hizmet etmeliydim. Ve bu fikirlerin kaynadığı dönemlerin içinde. “Kirli edebiyat”la karşılaştım zihnimde. Esnedikçe genişle, yakınlaştıkça uzaklaş, kayboldukça görün dedim… Zaman yerinde duran bir şey değildi elbette. Nihâyet cesaret ederek; 2015 yılı başlarında yazılarımı insanlarla paylaşmaya başladım. Bu çıldırmış fikrin sevenleri olmaya başladı. Onlara günbegün edebi türde bir şeyler yazmaya devam ettim. Yanımda olanlar desteklediler beni ve nihayet cesaretim bana bir kitapla devam etmemi emretti. Yazdım! Yazmaya devam ediyorum. İlk kitabımın ismi ELYA. Sonrası Çok Güzel Tükendik; son kitabımın ismini, Yaradan’ın bana verdiği yaşam hakkı sona erinceye dek değiştireceğim…
News
